تأثیر تماس پوستی مادر و نوزاد بر وضعیت تغذیه با شیر مادر در نوزادان ترم سزارینی

زمینه و هدف: نوزادان در تماس پوست به پوست با مادر پس از تولد، فوراً سینه مادر را جستجو و بدون کمک شروع به مکیدن می کنند. هدف این مطالعه تعیین تأثیر تماس پوست به پوست مادر بر وضعیت تغذیه با شیرمادر در نوزادان ترم سزارینی می باشد.   روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی نود زوج مادر و نوزاد سزارینی از تیرماه تا آبان ماه 1390 در بیمارستان عسلی خرم آباد که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی ساده در دو گروه تماس پوست به پوست (46 زوج) و مراقبت معمول (44 زوج) قرار گرفتند. در گروه آزمون، مادر پس از سزارین به بخش منتقل شد و نوزاد لخت پوشک شده، در وضعیت رو به شکم در بین سینه های مادر به مدت یک ساعت قرار گرفت. در گروه شاهد، طبق روش معمول بیمارستان، نوزاد به صورت لباس پوشیده درون کات نگهداری، سپس جهت شروع شیردهی در بغل مادر قرار گرفت. طی مدت یک ساعت تماس نوزاد با مادر، به هر دو گروه آموزش شیردهی داده شد و در پایان یک ساعت، وضعیت تغذیه نوزاد با استفاده از چک لیست استاندارد ارزیابی وضعیت تغذیه نوزاد بررسی شد. جهت روایی پرسشنامه از روش اعتبار محتوی و جهت پایایی آن از مشاهده همزمان استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss ویرایش 17 و آمار توصیفی شامل: فراوانی، میانگین، انحراف معیار و آزمونهای independent t test و chi-square تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: بین وضعیت تغذیه نوزادان ترم از نظر آمادگی جهت تغذیه (021/0= p ) و وضعیت مکیدن (03/0= p ) در دو گروه تماس پوستی و مراقبت معمول تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد. همچنین میانگین امتیاز بررسی وضعیت تغذیه نوزادان در گروه تماس پوستی(63/3 ± 76/8) نسبت به گروه مراقبت معمول (5/3 ± 25/7) به طور معنی داری بیشتر بود(048/0= p ).   نتیجه گیری: تماس پوست به پوست مادر و نوزاد به مدت یک ساعت بعد از عمل سزارین سبب ارتقای میزان موفقیت تغذیه با شیر مادر می شود